118+ Baba Bulleh Shah Poetry\ Ghazal

Baba Bulleh Shah was a popular Punjabi Poet and mystical Sufi who resided in the 18th century. He was born in Uch, a city in modern-day 1680 in Pakistan. Baba Bulleh Shah poetry in English is broadly appreciated for its religious details and cultural remarks. Bulleh Shah wrote in Punjabi, using basic language that common people may understand.

Baba Bulleh Shah Famous Poetry usually concentrated on concepts like love, religion and the human circumstances. He applied imagery and representation to communicate his topics, creating his poetry each reachable and deep. Many of his poetry are however trendy presently and are frequently sung in the Punjabi tradition of folk music.

One of Baba Bulleh Shah Poetry in Hindi most well-known poems is “Bulla Ki Jaana Main Kaun,” which investigates the thought of self-awareness and the look for personality. In this poem, he inquires about social standards and promotes people to observe past outside declarations and names to find out their genuine personalities.

During his life, Baba Bulleh Shah Poetry Book challenged the position and spoke out opposing insincerity and unfairness. His poetry goes on to motivate people throughout civilizations and age groups, emphasizing the maintaining importance of his message of love, acceptance and within inquiry. If you want Rahat Indori Shayari, Nazam, Ghazal then click here.

توں عشق دا کلمہ پڑھ تے سہی
تینوں دنیا “کافر” لگنی اے

Tu Ishq Da Kalma Parh Te Sahi
Taiñu Duñya Kafir Lagñi Aeñ

جھلیا عشق کمانا اوکھا
کسے نوں یار بنانا اوکھا

Jhalya Ishq Kamaaña Okha
Kise ñu Yaar Bañaña Okha

عیباں والا بندہ میں
اندروں باروں گندا میں

Aeibañ Wala Bañda Maiñ
Añdro Bharoñ Gañda Maiñ

جے عشق کرنا گناہ اے لوکو
میں عشق کیتا مینوں مار دیو

Jy Ishq Karña Guñah Ae Loko
Maiñ Ishq Kita Maiñu Maar Dayo

پڑھی نماز تے نیاز نہ سِکھیا
تیریاں کِس کم پڑھیاں نمازاں

parri ñamaz tay ñiaz ña sikhya
teriyañ kis kam parriyañ ñamazañ

عِلم پڑھیا تے عمل نہ کیتا
تیریاں کِس کم کیتیاں واگاں

ilm parriya tay amal ña keeta
teriyañ kis kam kitiyañ vagañ

نہ کَہر ڈِٹَھا نہ کَہر والا ڈِٹَھا
تیریاں کس کم دِتیاں نیازاں

ña qeher ditha ña qehr wala ditha
teriyañ kis kam ditiyañ ñiyazañ

میرا یار گیا ہے رٌٹھ بٌلھیا
مینوں ناچ سِکھا دے اٌٹھ بٌلھیا

mera yaar giya hai ruth bulliya
maiñu ñach sikha day uth buliya

مینوں سٌجدّی نٕیں سِدّھ پٌٹھ بٌلیا
تاں ہی آن پٸ تیری گٌٹھ بٌلیا

meñu sujhdi ñai sidh puth buliya
taañ ii aañ pai teri guth buliya

وے توں کھول فقر دی مٌٹھ بٌلیا
میرا یار مَنا دے اٌٹھ بٌلیا

vay tuñ khol fuqar di muth buliya
mera yaar maña day uth bulliya

Baba Bulleh Shah Poetry in Punjabi

ﺍﻭ ﺟﺎﻧﺪﯼ ﻭﺍﺭﯼ ﭘﻠﭩﯿﺎ ﻧﺌﯿﮟ
ﻣﯿﮟ ﮨﺘﮫ ﻭﯼ ﮨﻼ ﮐﮯکی کردا

और जीवन बदलने वाली प्लेटें
मैं इसे हिला दूंगा

aur jeevan badalane vaalee pleten
main is hila doona

پڑھ پڑھ عالم فاضل ہویا
کدے اپنڑے آپ نوں پڑھیا نہیں

पढ़ने के बाद विद्वान प्रबुद्ध हो गया
आपने इसे स्वयं कहाँ नहीं पढ़ा?

padhane ke baad vidvaan prabuddh ho gaya
aapane ise svayan kahaan nahin padha?

ہر کوئی یار نہیں ہوندا بلھیا
کدی کلیا بہ کے سوچ تے سہی

हर कोई दोस्त नहीं होता
भले ही आप इसके बारे में सोचें

har koee dost nahin hota
bhale hee aap isake baare mein sochen

دنیا راضی ہو نئیں سکدی
بندہ مُکدہ مُکدہ مُک جاندا اے

दुनिया सहमत नहीं हो सकी
तुम नौकर को जानते हो

duniya sahamat nahin ho sakee
tum naukar ko jaanate ho

میرا یار گیا ای رُٹھ بُلھیا
مینوں ناچ سکھا دے اُٹھ بلھیا

मेरा दोस्त चला गया है
उन्होंने मुझे डांस करना सिखाया

mera dost chala gaya hai
unhonne mujhe daans karana sikhaaya

مینوں عشق نے یارملایا
میرے عشق نوں میرا یار اکھو

मुझे तुमसे प्यार है
मेरा प्यार लो, मेरे दोस्त

mujhe tumase pyaar hai
mera pyaar lo, mere dost

لیا چکر مقداراں اِنج بُلھیا
اَسی اُجڑ گئے اوہ شاہ ہو گئے

गोल मात्रा में बुलहिया लें
वह राजा बन गया

gol maatra mein bulahiya len
vah raaja ban gaya

نیند نہ ویکھے بسترا، تے بھک نہ ویکھے ماس
موت نہ ویکھے عمر نوں، تے عشق نہ ویکھےذات

बिस्तर पर न सोएं और भूखे न रहें
मृत्यु जीवन को नहीं छोड़ती और प्रेम जीवन को नहीं छोड़ता

bistar par na soen aur bhookhe na rahen
mrtyu jeevan ko nahin chhodatee aur prem jeevan ko nahin chhodata

 اک اکھ دا مول سوا لکھ ” بُلھیا
پورا یار تولاں تے کی بن سی

एक आख दा मोल सावा “बुल्हिया” लिखो।
पूरा यार टोलन ते की बिन सी

ek aakh da mol saava “bulhiya” likho.
poora yaar tolan te kee bin see

بلھے نوں سمجھاون آئیاں بھیناں تے بھرجائیاں
من لے بلھیا ساڈا کہنا، چھڈ دے پلا رئیاں

समझाने-बुझाने के लिए दबंग आए
मुन ले बुलहिया सदा कहो, छद दे प्ला रियान

samajhaane-bujhaane ke lie dabang aae
mun le bulahiya sada kaho, chhad de pla riyaan

مرشد جے نہ راضی ہووے
مُجرا،ناچ، دھمال برابر

 मुर्शिद जय नहीं माने
मुजरा, नाच, धमाल पर

murshid jay nahin maane
mujara, naach, dhamaal par

Baba Bulleh Shah Best Ghazal

ہر کوئی یار نہیں ہوندا بلھیا
کدی کلیا بہ کے سوچ تے سہی

اماں بابے دی بھلیائی

اماں بابے دی بھلیائی
اوہ ہُن کم اساڈے آئی

امّاں بابا چور دھُراں دے، پُتّر دی وڈیائی
دانے اُتوں گُت بگُتی گھر گھر پئی لڑائی

اساں قضیے تداہیں جالے، جد کنک اوہناں ٹُرکائی
کھائے خیراتے پھاٹیے جمعہ، اُلٹی دستک لائی
بُلھّا طوطے مارباغاں تھیں کڈّھے، اُلّو رہن اُس جائی

اماں بابے دی بھلیائی
اوہ ہُن کم اساڈے آئی

بنسی والیا چاکا رانجھا

بنسی والیا چاکا رانجھا
تیرا سُر ہے سب نال سانجھا
تیریاں موجاں ساڈا مانجھا
ساڈی سُر تیں آپ ملائی

بنسی کاہن اچرج بجائی

بنسی والیا کاہن کہاویں
شبد انیک انوپ سناویں
اکھیاں دے وچ نظر نہ آویں
کیسی بکھڑی کھیل رچائی

بنسی کاہن اچرج بجائی

بنسی سبھ کوئی سنے سنائے
ارَتھ اِس کا کوئی وِرلا پاوے
جو کوئی انحد کی سُر پاوے
سو اس بنسی کا سودائی

بنسی کاہن اچرج بجائی
سُنیا ں بنسی دیاں کھنگوراں
کُوکاں تن من وانگوں موراں
ڈِٹھیاں اس دیاں توڑاں جوڑاں
اک سُر دی سبھ کلا اٹھائی

بنسی کاہن اچرج بجائی

اس بنسی دا لمّاں لیکھا
جس نے ڈھونڈا تس نے دیکھا
ساری اس بنسی دی ریکھا
ایس وجودوں صفت اُٹھائی

بنسی کاہن اچرج بجائی

اس بنسی دے پنج ست تارے
آپ اپیی سُر بھردے سارے
اک سُر سب دے وچ دم مارے
ساڈی اِس نے ہوش بھلائی

بنسی کاہن اچرج بجائی

بلھا پُج پئے ہن تکرار
بوہےآن کھلوتے یار
رکھیں کلمے نال بیوہار
تیری حضرت بھرے گواہی
بنسی کاہن اچرج بجائی

مینوں سکھ دا سنیہڑا توں جھب لیاویں وے

مینوں سکھ دا سنیہڑا توں جھب لیاویں وے
پاندھیا ہو

میں کبڑی میں دبڑی ہوئی آں
میرے سبھ دکھڑے بتلاویں وے
پاندھیا ہو

کھلیاں لٹاں گل دست پراندا
ایہہ گل آکھیں، نہ شرمائیں وے
پاندھیا ہو

اک لکھ دیندی میں دو لکھ دیساں
مینوں پیارا آن ملاویں وے
یاراں لکھ کتابت بھیجی
کِتے گوشے بہہ سمجھاویں وے
پاندھیا ہو

بلھا شوہ دیاں مڑن مہاراں
لکھ پتیاں توں جھب دھاویں وے
پاندھیا ہو

مینوں سکھ دا سنیہڑا توں جھب لیاویں وے
پاندھیا ہو
 

Baba Bulleh Shah Best Kalam

تیرے عشق نچائیاں

تیرے عشق نچائیاں

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا

تیرے عشق نے ڈیرا میرے اندر کیتا
بھر کے زہر دا پیالہ، مَیں تاں آپے پیتا
جھب دے بَوھڑِیں سے طبیبا، نہیں تے میں مر گئِیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا

چُھب گیا وے سُورج، باہر رہ گئی آ لالی
وے میں صدقے ہوواں، دیویں مُڑ جے دکھالی
پیرا! میں بُھل گئیّاں تیرے نال نہ گِئیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا

ایس عشقے دے کولوں مینوں ہٹک نہ ماۓ
لاہُو جاندڑے میڑے، کیہڑا موڑ لِیاۓ
میری عقل جو بُھلّی، نال مھانیاں دے گئیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا

ایس عشقے دی جھنگی، وِچ مور بولِیندا
سانوں قِبلہ تے کعبہ، سوہنا یار دسِیندا
سانوں گھائل کر کے، پھیر خبر نہ لئیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا

بُلّھا! شَوہ نے آندا مینوں، نائت دے بُوہے
جِس نے مینوں پواۓ چولے، ساوے تے سُوہے
جاں مَیں ماری ہے اڈّی، مِل پیا ہے دھیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا

ڈھولا آدمی بن آیا

آپے آہو آپے چیتا
آپے مارن دھایا
آپے صاحب آپے بردا
آپے مُل وکایا

ڈھولا آدمی بن آیا

ہاٹھی تے اسوار ہویا
کدی ٹھوٹھا ڈانگ بُھوایا
راول جوگی بھوگی ہوکے
سانگی سانگ رچایا

ڈھولا آدمی بن آیا

بازی گر کیا کھیلی بازی
پتلی وانگ نچایا
میں اس پڑتالی نچناں ہاں
جس گت مت یار لکھایا

ڈھولا آدمی بن آیا

ہابیل قابیل آدم دے جائے
آدم کس دا جایا
بلّھا انھاں توں بھی اگے آہا
دادا گود کھڈایا

ڈھولا آدمی بن آیا